Бабруйскі гурт «Straight Land» даў інтэрв’ю «Еўрапейскаму радыё
Бабруйскі гурт Straight Land марыць запісаць лепшы на беларускай зямлі альбом, падштурхнуць сваіх слухачоў папаўняць слоўнікавы запас праз свае песні, задумвацца пра здаровы лад жыцця; выпускае інтэрнэт-лэйбл і шукае сябе паміж гроўлам і чыстым вакалам. Каманда ўжо шэсць год грае альтэрнатыўную музыку, выпусціла нават альбом у Канадзе і марыць у бліжэйшыя пяць рабіць тое ж тым жа складам. З вакалістам Straight Land Андрэем Русіным гутарыла Алена Акуліч.
ЕРБ: Вашаму гурту ўжо 6 год. Што вы лічыце сваімі найбольшымі дасягненнямі?
Андрэй Русін: Дасягненнем можна лічыць ужо хаця б тое, што мы 6 год разам як каманда. Тэрытарыяльна мы месцімся ў Бабруйску, што павялічвае нашае дасягненне ў прынцыпе. За час нашага існавання мы ўмудрыліся выпусціць тры паўнавартасных альбомы, 2 сінглы, адзін з іх інтэрнэт-сінгл – яго ўжо паўгады можна спампаваць у сеціве. Апроч таго мы выпускаліся, напрыклад, у Канадзе, Тайландзе, але, зразумела, абмежаваным накладам.
ЕРБ: Але для большасці металістаў, якія пампуюць вашую музыку і ходзяць на канцэрты, гэтыя словы пададуцца незразумеламі і будуць адпужваць…
А.Р.: Мы пра гэта не думалі. Таму ў новы альбом я прапаную рабіць зноскі з тлумачэннямі і траскрыпцыямі. Зразумела, гэта жарт. Але я лічу, што нашая лірыка мусіць падштурхнуць людзей. якія не разумеюць нейкіх словаў, зазірнуць у слоўнік. Хаця слоўнікі зараз, напэўна, неактуальныя… Зазірнуць у гугл і даведацца, што ж гэта такое. Я думаю гэта можа стаць добрым штуршком да развіцця слоўнікавага запасу.
ЕРБ: Я як вы ставіцеся да прадстаўнікоў іншых субкультураў, і як яны ставяцца да вас?
А.Р.: Да астатніх прадстаўнікоў субкультур мы ставімся лаяльна. Выключаючы хіба што зусім радыкальныя і дэструктыўныя. Але ў нас у горадзе існуе меркаванне, што мы не тру. Мы спакойна гэта ўспрымаем, бо дарослыя людзі. А вось на адным з канцэртаў у Магілёве быў дзіўны інцыдэнт з дзяўчынкай, як гэта зараз прынята называць, эма. Пасля канцэрту яна падыйшла да нашага банэру і пачала пляваць. Але на трэцім пляўку яе схапілі ахоўнікі і вывялі.
ЕРБ: Ваш стыль прадугеджвае традыцыйны цяжкі спеў-рык (гроўл) і так званы чысты спеў. З цягам часу чаго стала больш, чаго менш і куды наогул вы рухаецеся ў музычным плане?
А.Р.: З цягам часу так і не быў дасягнуты парытэт паміж чыстым вакалам і гроўлам. У выключна дэз нам не вельмі цікава ўкладвацца. Хочацца і чыстым вакалам паспяваць. Мне нават на 23 лютага пажадалі, каб я заспяваў чалавечым голасам (усміхаецца). А да чаго мы імкнемся? Мы імкнемся найперш да якасці. Але можна, канешне, спрачацца, наколькі той жа гроўлінг з’яляецца якасным вакалам.
ЕРБ: А што трэба, каб быць добрым бубначом? Вы яго доўга шукалі і ў рэшце рэшт знайшлі.
А.Р.: У нашым горадзе знайсці бубнача вельмі скаладана, бо ў нас наогул дэфіцыт музыкаў. Мы доўга ішлі да таго, каб у нас, у Straight land з’явіўся жывы бубнач. Зараз мы узялі Дзіму – добрага музыку і файнага чалавека.
ЕРБ: На гэтай радаснай ноце будзем заканчваць. Вашыя планы на месяц, бягучы год, пяцігодку?
А.Р.: Нашыя планы на месяц зрабіць новую праграму з жывым бубначом, завяршыць наш інтэнэт-Сінгл. У наступным годзе з новай праграмай аб’едзіць як мага больш гарадоў і краінаў.
